Kobiety od początku były obecne w policji państwowej, którą utworzono na mocy ustawy wydanej w dniu 24 lipca 1919 r. Wykonując początkowo prace biurowe, z czasem unormowano ich status jako pełnoprawnych policjantek.
Od końca XIX w. na świecie podejmowano działania zwalczające przestępstwa wymierzone w kobiety i dzieci, m. in. handel żywym towarem, prostytucję. W Europie przybrały one na intensyfikacji na początku lat 20 XX w. Liga Narodów, do której należała również Polska, zaleciła w 1923 r. przyjmowanie do służby w policji kobiet.
26 lutego 1925 roku Cyryl Ratajski, Minister Spraw Wewnętrznych, wydał rozporządzenie o przyjęciu kobiet do służby w policji. Zlecił również Komendzie Głównej przeprowadzenie rekrutacji i zorganizowanie kursów dla kandydatek chcących wstąpić do tej formacji mundurowej. Pierwszy 3-miesięczny kurs rozpoczął się już 15-kwietnia, a ukończyło go 30 pań. 25 z nich przydzielono do Urzędu Śledczego m. st. Warszawy, w którym utworzono kobiecą Brygadę Sanitarno-Obyczajową pod kierownictwem Filipiny Stanisławy Paleolog, pozostałe 5 skierowano do Łodzi. Podobne kursy przeprowadzano co kilka lat. Łącznie ukończyło je 215 kobiet. Ich praca była wysoko oceniana przez wizytacje policji z innych państw. Nic dziwnego - polskie policjantki mogły poszczycić się wieloma sukcesami.
Uczestniczki kursu słuchają przemówienia komendanta głównego, gen. Józefa Kordiana Zamorskiego, 1939. Źródło: NAC, 1-B-173 |
Zobacz też --> Z biblioteki historyczki: "Policja Kobieca w Polsce (1925-1939)" - S. F. Paleolog - recenzja
Do 1935 r. nie istniały szczegółowe przepisy dotyczące umundurowania policjantek. Pamiątkowe fotografie z lat 1925-1935, wykonane na zakończenia kursów, prezentują kobiety starające się zachować jednolity ubiór. Charakterystyczne są bluzy mundurowe przypominające pewiackie, czapki maciejówki i pantofle. Dopiero w 1935 r. rozporządzeniem Ministra Spraw Wojskowych i Ministra Spraw Wewnętrznych ustalono szczegółowe wymogi mundurowe.
Dzieci
przebywające w Izbie Zatrzymań w Łodzi udające się na spacer w towarzystwie
policjantek, 1937 r. Izby takie tworzono w większych
miastach:
Warszawie, Łodzi, Krakowie oraz Poznaniu. Prowadzone były przez policjantki, gdyż uważano, że kobiety lepiej potrafią zająć się kwestiami wychowawczymi niż mężczyźni.. Źródło: NAC, 1-B-104-7
Bibliografia:
1. 26 lutego 1925 roku... początki policji kobiecej w II Rzeczypospolitej, "Wielkopolska.policja.gov.pl", http://www.wielkopolska.policja.gov.pl/wlk/aktualnosci/217311,26-lutego-1925-roku-Poczatki-Policji-Kobiecej-w-II-Rzeczypospolitej.html (dostęp: 26 lutego 2020 r.)
2. Historyk o początkach polskiej policji kobiecej, "Dzieje.pl" z 26 czerwca 2009 r., https://dzieje.pl/aktualnosci/historyk-o-poczatkach-polskiej-policji-kobiecej (dostęp: 26 luty 2020 r.)
3. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych z dnia 20 lipca 1935 r. o umundurowaniu i uzbrojeniu szeregowych Policji Państwowej - kobiet, Dz. U. nr 57, poz. 367-370
4. "W granatowym było im do twarzy" - 90 lat policji kobiecej w Polsce, "Policja.pl", http://www.policja.pl/pol/aktualnosci/109284,W-granatowym-bylo-im-do-twarzy-90-lat-Policji-Kobiecej-w-Polsce.html (dostęp: 25 lutego 2020 r.) |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz