Bez wątpienia jest to jedno z najbardziej wyczekiwanych wydawnictw tego roku, albowiem angielskie wydanie było dotąd trudno dostępne. Polski przekład The Women Police powstał dzięki wspólnym działaniom Komendy Głównej Policji oraz Biurowi Programu "Niepodległa".
Po ponad 60 latach od wydania drukiem pracy The Women Police in Poland in Poland 1925-1939 autorstwa Stanisławy Filipiny Paleolog ukazała się jej polskojęzyczną edycja. Okazją do jej przygotowania stały się tegoroczne obchody 95-lecia służby kobiet w Policji Państwowej.
 |
| Stanisława Filipina Paleolog, Policja Kobieca w Polsce (1925-1939), Komenda Główna Policji, b.m.w. 2020, liczba stron: 148+11, oprawa twarda |
Stanisława F. Paleolog (1892-1968) była jedną z najważniejszych postaci 20-lecia międzywojennego w Polsce. Jej życiorys obfituje w wiele interesujących szczegółów. Warto jedynie wspomnieć, iż wraz z wybuchem I wojny światowej angażowała się w działalność wojskową, dosłużywszy się stopnia porucznika. W 1925 r. pełniła funkcję dowódcy kompanii 30. pierwszych kobiet uczestniczących w trzymiesięcznym kursie dla policjantek i w stopniu st. przodownika została kierownikiem nowo utworzonej kobiecej Brygady Sanitarno-Obyczajowej Urzędu Śledczego Stołecznej Komendy Policji Państwowej. Od 1935 r. kierowała Referatem Policji Kobiecej w Centralnej Służbie Śledczej. Po wybuchu II wojny światowej służyła w konspiracji. W 1946 r. w obawie przed aresztowaniem wyjechała do Anglii. Tam napisała książkę o policji kobiecej, przetłumaczoną na język angielski.
Zobacz też -->> 95-lecie kobiet w Policji Państwowej
Pracę S. F. Paleolog obecnie zaliczyć można do klasycznego opracowania dotyczącego służby kobiet w Policji Państwowej. Jego wartość dla badaczy jest nieoceniona, gdyż jest jedynym opracowaniem, które wyszło spod pióra przedwojennej policjantki, w dodatku będącej główną komendant tej formacji, od początku biorącej udział w jej tworzeniu, rozwijaniu i udoskonalaniu metod pracy.
Krok po kroku autorka opisała tworzenie kobiecej policji, przede wszystkim wysokie wymogi stawiane kandydatkom, program szkolenia uzupełniany systematycznie o nowe elementy, których znajomość okazała się konieczna w pełnionej służbie, np. z zakresu psychologii dziecięcej. Albowiem już po pierwszym standardowym kursie szybko okazało się, iż był niewystraczający w odniesieniu do zadań stawianych przed policjantkami. Dlatego czas jego trwania dla kobiet ostatecznie był dłuższy niż dla mężczyzn, a jego dopełnieniem stała się z czasem odbywana praktyka w różnych instytucjach zajmujących się opieką nad dziećmi czy kobietami.
Paleolog nie skupiała się stricte na opisie pracy samych policjantek. Wiele miejsca poświęciła zjawisku prostytucji jako takiemu i handlowi żywym towarem, co posłużyło za tło do omówienia bezpośrednich działań policjantek na polu zwalczania tych dwóch zjawisk. Każdy aspekt zilustrowała konkretnymi przypadkami i danymi statystycznymi.
Osobny rozdział autorka poświęciła izbom zatrzymań dla dzieci. Omówiła w nim powody ich utworzenia w większych miastach, a podając konkretne przypadki zilustrowała różnorodne przyczyny, dla których dzieci trafiały na ulicę: od bezdomności, przez konieczność pracy zarobkowej po ucieczki. Paleolog zaznaczyła, iż policjantki angażowały się emocjonalnie w opiekę nad dziećmi, tym bardziej iż wiele z nich kilkukrotnie trafiało do izby zatrzymań.
Książkę wydano w kieszonkowym formacie. Szata graficzna jest elegancka. W centrum okładki umieszczono fotografię S. F. Paleolog na tle innych fotografii prezentujących przedwojenne policjantki. Wewnątrz zachowano tradycyjną numerację stron, polegającą na oznaczaniu stron wstępu cyframi rzymskimi a tekstu głównego arabskimi.
Książka jest warta polecenia osobom zainteresowanym historią II Rzeczypospolitej, w szczególności historii Policji Państwowej. Połowa treści nie dotyczy bowiem samej pracy policjantek a różnych ciekawostek z półświatka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz