Szkoccy archeolodzy nazwali je "mumiami Frankensteina", gdy po ponad 10 latach od ich odkrycia poznali bardziej szczegółowe wyniki badań szkieletów.
Na cztery pochówki z epoki brązu, mężczyzny, młodej kobiety, kobiety ok. 40-letniej i trzymiesięcznego dziecka, natrafili archeolodzy z University of Sheffield w 2001 r. w miejscowości Cladh Hallan położonej na szkockiej wyspie South Uist w archipelagu Hebrydów Zewnętrznych.
Liczące ok 3 tys. lat pochówki niczym szczególnym nie wyróżniały się na tle innych z epoki brązu. Zmarłych pochowano w pozycji embrionalnej, na lewym boku w kamiennej obstawie, w fundamentach okrągłych domów ustawionych rzędem. Jednak płeć jednej z kobiet zidentyfikowano jedynie na podstawie kości miednicy, gdyż czaszka nosiła wyraźne cechy męskie.
Znalezisko wzbudziło sensację w świecie nauki, gdy przy użyciu technik kryminalistycznych stwierdzono, iż zewnętrzna 2-milimetrowa warstwa kości uległa demineralizacji pod wpływem przebywania w kwaśnym środowisku od 6 do 18 miesięcy. Zatem ciała zmarłych poddano celowej mumifikacji, umieszczając je w torfowisku, po czym dokonano ich właściwego pochówku.
Po 10 latach wznowiono badania nad mumiami. Zwłaszcza że jak dotąd były (i są to nadal) jedyne znane mumie z terenu Szkocji. Wyniki zaskoczyły wszystkich.
Okazało się bowiem w wyniku badania DNA i C14, że poszczególne fragmenty obu szkieletów należą do sześciu różnych osób, żyjących w różnym czasie. W szkielecie mężczyzny był to odpowiednio tors, czaszka i szyja oraz żuchwa a w szkielecie kobiety tors, męska czaszka i ramię o niezidentyfikowanej płci pierwotnego właściciela. Na tym jednak nie koniec rewelacji. Badanie C14 wykazało, iż w przypadku kobiety czaszka jest starsza od reszty szkieletu od 50 do 200 lat. Poza tym wszystkie pochówki były od 300 do 500 lat starsze niż wspomniane domy.
Archeolodzy snują różne teorie na temat takiego starannego pomieszania pierwotnie zmumifikowanych szczątków. Z pewnością był to jeden z elementów kultu przodków. Być może w grę wchodziła też w tym przypadku chęć posiadania wspólnego antenata przez żyjących krewnych, którym w takiej sytuacji łatwiej byłoby legitymizować swe prawa do zamieszkiwanej przez nich ziemi.
Bibliografia:
E. Mullally, Scottish'Frankenstein'Mummies, "Archaeology" z dnia 23 stycznia/lutego 2013 r., https://www.archaeology.org/issues/61-1301/features/272-top-10-2012-frankenstein-mummies (dostęp 12 stycznia 2022 r.)
K. Urbański, Szkockie mumie z Epoki Brązu zostały złożone z wielu ciał, "Rzeczpospolita" z dnia 23 sierpnia 2011 r., https://www.rp.pl/nauka/art6534931-szkockie-mumie-z-epoki-brazu-zostaly-zlozone-z-wielu-cial (dostęp 12 stycznia 2022 r.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz