Stanisław Leszczyński nie jest zbyt doceniany jako władca Rzeczypospolitej. Przez wieki jego postać zrodziła różne, niejednokrotnie skrajne, opinie. Dwukrotnie wybrany na króla Rzeczypospolitej i koronowany nigdy nie panował jak prawdziwy król w swym państwie. Kolejne bezkrólewia i podwójne elekcje nie sprzyjały ugruntowaniu jego pozycji. Czy miał szansę, by sprawdzić się jako udzielny władca? Początki kariery Narodziny Stanisława Leszczyńskiego przypadły na schyłkowy okres sławy i potęgi Polski. Otrzymał typowe wykształcenie magnackie. Najważniejszym jego elementem byli guwernerzy domowi, którzy oprócz ogólnej wiedzy wyuczyli go języka francuskiego. Uzupełnieniem zdobytej wiedzy były podróże zagraniczne. Ponoć miał podczas nich wzbudzać zachwyt różnych wybitnych ówczesnych osobistości. Swą karierę polityczną w Polsce również rozpoczął w typowy sposób, jako poseł na sejm w czasie, gdy królem obierano elektora saskiego Augusta II Mocnego. W 1696 r., w wieku 19 lat, został starostą o...

Sławna, piękna, podziwiana. Jej życie wyglądało jak z bajki, choć miewała gorsze momenty - rozstanie z małą córką, kolejne rozwody. Jednak za zasłoną skrywała tajemnicę - była radzieckim szpiegiem regularnie przekazującym informacje Stalinowi o najwyższych dygnitarzach hitlerowskich Niemiec. Wczesna młodość Przyszła na świat 14 kwietnia 1897 r. w Aleksandropolu w Armenii. Imię otrzymała po ciotce - Oldze Leonardovnej-Knipper-Czechovej, słynnej aktorki. Jej rodzice, Konstantin i Luise Knipperowie, byli zrusyfikowanymi Niemcami. W 1899 r. przenieśli się do carskiego Sioła. W 1910 r.  przeprowadzili się do Petersburga. W szkole Olga radziła sobie kiepsko, jedynie z zajęć związanych ze sztuką osiągała dobre wyniki. Dlatego rodzice w 1914 r. zapisali ją do Moskiewskiego Teatru Artystycznego, gdzie kształciła się pod okiem swej ciotki. Szpieg "śpioch" W roku 1920 Olga opuszczała Związek Radziecki, oficjalnie na kilka tygodni, zostawiając w kraju byłego męża i córkę. Było to niesłyc...

Zespół naukowców ze Szwecji, Turcji, Rosji i Wielkiej Brytanii przeanalizował genom 40 osób z terenu północno-wschodniej Syberii. Próbki pochodziły od osób zmarłych w okresie między 14 900 p. n. e. a 1470 r. n. e. Wyniki badań przyniosły wiele informacji o demografii i migracji ludności w regionie, ale i o chorobach które ją nękały. Pałeczka Yersiny pestis Na łamach "Science Advances" naukowcy opublikowali wyniki swoich interdyscyplinarnych badań. Zwrócili uwagę, iż warunki klimatyczne Syberii dobrze wpływają na zachowanie materiału genetycznego. Po raz kolejny znaleziono dowody, iż Ameryka została zasiedlona przez mieszkańców Syberii. Poza tym doszukano się swoistego genetycznego fundamentu współczesnych narodowości w Azji. W genomach czterech osób znaleziono pozostałości bakterii Yersinia pestis  odpowiedzialnej za rozwój dżumy. Były to: jedna osoba z Anosovo-1 na terenie cis-bajkal sprzed 4400 lat temu i trzy osoby z pochówku Kamenka-2 na terenie Jakucji sprzed 3800 lat te...

Na kurhan oznaczony jako Arżan-2 niemiecko-rosyjska ekipa archeologów natrafiła w 1997 r. Badania w tym miejscu przeprowadzono dopiero w latach 2001-2003. Kurhan ten od tego momentu uchodzi za jedno z najbardziej spektakularnych odkryć w historii archeologii. Kurhan znajduje się w Republice Tuwy, nad rzeką Ujuk. Jego średnica wynosi 80 m. Przed 2600 laty pochowano w nim scytyjskiego króla i jego małżonkę lub konkubinę. Ze względu na ilość złotych ozdób (o zbiorczej wadze 20 kg), które w nim znaleziono, królowi nadano przydomek "Syberyjski Tutenchamon". Kurhan Arżan-2/ fot. Zamunu45 (CC B SA 4.0) W ostatnim czasie naukowcy z  Instytutu Etnologii i Antropologii im. N. N. Miklukho Maklaâ w Moskwie oraz Nowosybirskiego Instytutu Archeologii i Etnografii  podjęli się zrekonstruowania wyglądu pary. Zadanie nie należało do najłatwiejszych, gdyż czaszki nie były zbyt dobrze zachowane. Czaszka króla zachowana była tylko połowicznie. Niemniej jednak z wykorzystaniem skanowania laserowe...

Mało kto współcześnie nie obchodzi Walentynek, a w Polsce święto to kojarzy się z komercyjnym amerykańskim zwyczajem. Czy słusznie? Walentynki jako święto miłości ma stary rodowód i wbrew pozorom nie wywodzi się z prymitywnych szeroko pojętych kultów płodności, a z kościelnego święta, które zastąpiło pogańskie święto mające wybitnie pasterski i ludowy charakter. Luperkalia Bezpośrednim przodkiem Walentynek były Luperkalie, rzymskie święto ku czci pasterskiego bóstwa Fauna Lupercusa, którego przydomek można przetłumaczyć dosłownie jako "powstrzymujący wilki" lub chroniący trzody przed wilkami. Pierwotne staroitalskie bóstwo pod postacią półkozła-półczłowieka czczone było przez pasterzy jako właśnie ich patrona i obrońcę stad przed wilkami. Święto ustanowić miał mityczny Euander, założyciel pierwszej osady, w miejscu której później powstał Rzym. Kult Fauna Lupercusa nabrał na znaczeniu, gdy został powiązany z mitycznymi założycielami Rzymu, Romulusem i Remusem. W jaskini Luperc...

Z perspektywy czasu, patrząc na mezalianse polskich władców, można wysnuć wniosek, iż popełnione zostały z miłości, w chwili, gdy ich życie osobiste dotąd nie układało się dla nich pomyślnie i nie mieli nic do stracenia. Praska mieszczka Był rok 1356. Kazimierz Wielki znany z powodzenia u płci przeciwnej, pozostawał od 15 lat w związku małżeńskim z Adelajdą Heską, która przez kilkanaście lat nie dała mu żadnego potomka, a z pierwszego małżeństwa z Aldoną Anną miał jedynie dwie córki. Od 1335 r. był związany układem z Węgrami, mocą którego w razie braku syna, tron po nim obejmie jego siostrzeniec, Ludwik. W tamtym czasie przebywał wtedy w Pradze na dworze cesarza Niemiec, Karola IV Luksemburskiego, w celu zawarcia układów w kwestii księstw śląskich. Najprawdopodobniej podczas z jednych z zabaw organizowanych z tej okazji, cesarz przedstawił mu Krystynę Rokiczanę, będącą córką praskiego wójta Wacława i wdową po Mikołaju - kupcu i ławniku miejskim. Kochliwy król szybko się zaręczył i zabr...