Odcisk palca samego Michała Anioła

-

Prawdopodobny odcisk palca wielkiego mistrza renesansowego dostrzeżono na woskowej figurze przechowywanej w Victoria i Albert Muzeum w Londynie.

Pracownicy obawiali się o stan woskowego modelu rzeźby przedstawiającej Młodego niewolnika, a przypisywanego Michałowi Aniołowi. Eksponowaną na co dzień w galerii od strony południowej przeniesiono do magazynu, w którym było chłodniej. Po pięciu miesiącach figura wróciła na swe pierwotne miejsce. Dostrzeżono wtedy ślady linii papilarnych na nodze.

Woskowy model rzeźby "Młodego niewolnika" przypisywany
Michałowi Aniołowi/ CC-BY-SA-2.0 uk

Starsza kuratorka muzeum, Peta Motture, podkreśla iż takie ślady "sugerowałyby fizyczną obecność procesu twórczego artysty. W tym miejscu umysł i ręka jakoś się łączą...sam zniszczył wiele [takich modeli]. Odcisk palca byłby zatem bezpośrednim połączeniem z artystą".

O odkryciu po raz pierwszy opowiadano w programie BBC "Secrets of the Museum".

Woskowa figura Młodego niewolnika to model nigdy nieukończonej marmurowej rzeźby mającej wraz z 40 innymi rzeźbami zdobić grobowiec papieża Juliusza II, który był mecenasem Michała Anioła. To on zlecał artyście takie prace jak m. in. wykonanie fresków w Kaplicy Sykstyńskiej. Ostatecznie grobowiec zaprojektowano trzy lata po śmierci papieża w 1516 r. Jego budowę ukończono w 1545 r., ale w skromniejszej formie niż planowano.


Bibliografia:

Michaelangelo's thumb print seen in BBC Two's Secrets of the Museum, "Bbc.co.uk" z dnia 13 lipca 2021 r., https://www.bbc.co.uk/mediacentre/2021/secrets-of-the-museum-series-two (dostęp 22 lipca 2021 r.)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rocznica na dziś: 90. rocznica śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego i 55. gen. Władysława Andersa

-
Obraz
Fragment ostatniej woli Piłsudskiego: "Nie wiem czy nie zechcą mnie pochować na Wawelu. Niech! Niech tylko moje serce wtedy zamknięte schowają w Wilnie gdzie leżą moi żołnierze co w kwietniu 1919 roku mnie jako wodzowi Wilno jako prezent pod nogi rzucili. Na kamieniu czy nagrobku wyryć motto wybrane przeze mnie dla życia «Gdy mogąc wybrać, wybrał zamiast domu/ Gniazdo na skałach orła, niech umie/ Spać, gdy źrenice czerwone od gromu/ I słychać jęk szatanów w sosen zadumie/ Tak żyłem.» A zaklinam wszystkich co mnie kochali sprowadzić zwłoki mojej matki z Sugint Wiłkomirskiego powiatu do Wilna i pochować matkę największego rycerza Polski nade mną. Niech dumne serce u stóp dumnej matki spoczywa. Matkę pochować z wojskowymi honorami ciało na lawecie i niech wszystkie armaty zagrzmią salwą pożegnalną i powitalną tak by szyby w Wilnie się trzęsły. Matka mnie do tej roli jaka mnie wypadła chowała. Na kamieniu czy nagrobku Mamy wyryć wiersz z «Wacława» Słowackiego zaczynający się od słów «...
Czytaj więcej...

Rocznica na dziś: pierwsza wzmianka o Kaszubach

-
Obraz
W 2004 r. po raz pierwszy obchodzono Dzień Jedności Kaszubów (Dzéń Jednotë Kaszëbów), na pamiątkę pierwszej pisemnej wzmianki o Kaszubach z 1238 r. W związku z nadaniami dla Joannitów, papież Grzegorz IX 19 marca 1238 r. wydał specjalną bullę. Potwierdzał w niej nadanie im Starogardu przez Bogusława I władcę Kaszub („duce Cassubie”) i jego syna Bogusława II oraz ich następców.  Od tego momentu zauważalne jest, że pomorscy Gryfici oficjalnie tytułowali się książętami Kaszub lub Kaszubów aż do 1637 r., kiedy to zmarł ostatni przedstawiciel tej dynastii. Nazwę Kaszuby, można by rzec, wprowadził od do obiegu zakon dominikanów. Na terenie od Słupska oraz być może Tczewa i Gdańska na wschodzie, po Greifswald i Pasewalk na zachodzie utworzył tzw. kontratę kaszubską¹. Mapa administracyjna północnych Niemiec z 1897 r. Gerard Labuda zauważył, iż nazwa ta pojawiła się w chwili, gdy mieszkańców terenów nadmorskich (czyli w przybliżeniu całego współczesnego polskiego Pomorza) przestano okr...
Czytaj więcej...

To była jedyna kobieta wśród cichociemnych

-
Obraz
To jedna z tych postaci, której życie jest gotowym scenariuszem filmu. Była legendą w konspiracyjnym świecie okupowanej Polski. Emisariuszka poszukiwana bez przerwy przez Niemców, nigdy nie została przez nich złapana. Dziś mija 116 rocznica jej urodzin. Młodość Elżbieta Zawacka przyszła na świat 19 marca 1909 r. w Toruniu urodziła się Elżbieta Zawacka jako jedna z siedmiorga dzieci Władysława i Marianny z d. Nowak. Ojciec był podoficerem w pruskiej armii, potem pracował jako urzędnik w sądzie. Elżbieta języka polskiego zaczęła się uczyć dopiero w wieku 11 lat, ponieważ od 1887 r. obowiązywał w zaborze pruskim zakaz jego używania, a poza tym Władysław był inwigilowany przez władze, ale raczej z czystych podejrzeń o działania przeciwko zaborcy. Ukończyła niemiecką Szkołę Średnią dla Dziewcząt w Toruniu, a następnie Miejskie Gimnazjum Żeńskie. W 1931 r. uzyskała absolutorium na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskim i rozpoczęła pracę jako nauczyciel matematyki i ...
Czytaj więcej...

"Archeologiczny Atlas Małopolski" to nowy portal Muzeum Archeologicznego w Krakowie

-
Obraz
Ponad 400 stanowisk archeologicznych i ponad 1 tys. zabytków zostało opisanych w internetowym "Archeologicznym Atlasie Małopolski". Nowy portal popularnonaukowy stworzony przez Muzeum Archeologiczne w Krakowie jest dostępny dla odbiorców od 1 stycznia tego roku. Wystawa „Pompeje. Życie i śmierć w cieniu Wezuwiusza” w Muzeum Archeologicznym w Krakowie, która była dostępna dla publiczności od 5 października 2019 r. do 8 marca 2020 r. W "ArcheoAtlasie" znalazły się informacje o najciekawszych stanowiskach archeologicznych w regionie od epoki brązu do okresu Wędrówek Ludów, ich archiwalne i współczesne zdjęcia, historia ich odkryć, przykłady, fotografie i opisy najważniejszych znalezionych tam zabytków oraz dokumentacja badań. Jest także alfabetyczny słownik definicji i osób związanych z archeologią. "To okno na świat naszego muzeum" – mówił o portalu dyrektor Muzeum Archeologicznego dr Jacek Górski. Podkreślił, że jednym z głównych celów było stworzenie miejs...
Czytaj więcej...

Rocznica na dziś: przeniesienie stolicy Polski z Krakowa do Warszawy

-
Obraz
Początki Warszawy sięgają XIII w. W poł. XIV w., gdy powstało księstwo warszawskie, Warszawa stała się siedzibą książęcą oraz ważnym ośrodkiem sądownictwa i administracji. Jej znaczenie wrosło dopiero po 1413 r., kiedy to  mazowiecki Janusz I Starszy przeniósł do niej stolicę swojego księstwa. Istniejący w tym miejscu gród w poł. XIV w. zyskał formę ceglanego zamku. Od tego czasu był wielokrotnie przebudowywany i rozbudowywany, dostosowywany jednocześnie do potrzeb dworu książęcego a potem królewskiego, administracji państwowej (jako miejsce obrad sejmu czy senatu) i ogólnie funkcji reprezentacyjnych. Tak było pod koniec panowania Zygmunta Augusta, który rezydował w zamku w okresie od końca 1568 r. do 1572 r.,gdy opuścił go krótko przed swoją śmiercią. W 1596 r. Warszawa stała się już na dobre stolicą Polski ze względu na stałe przeniesienie do zamku królewskiego siedziby dworu i administracji państwowej przez Zygmunta III Wazę.
Czytaj więcej...

Twarz wyrzeźbiona na elemencie wału obronnego znaleziona w Jeziorze Lednickim

-
Obraz
Badacze są przekonani, że odkryty ozdobny element nie jest efektem swobodnej działalności cieśli. Podkreślają, że tego typu wielkoskalowych przedstawień ludzi czy tworów podobnych do ludzi z okresu wczesnego średniowiecza na obszarze Słowiańszczyzny odkryto bardzo niewiele. Według badań dendrochronologicznych drzewo wykorzystane do stworzenia artefaktu ścięto w 967 r. z marginesem siedmiu lat wstecz lub ośmiu lat po tej dacie. Dziekanowice, 10.07.2025. Miejsce znalezienia wydobytego z Jeziora Lednickiego zdobionego twarzą elementu konstrukcyjnego zaprezentowanego podczas konferencji prasowej w siedzibie Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy w Dziekanowicach, 10 bm. Rok ścięcia drewna do wykonania belki konstrukcyjnej oszacowano na 967 (w przedziale czasu między 960 a 975 r.). Konrad Lewek z Centrum Archeologii Podwodnej podkreślając wyjątkowość znaleziska zaznaczył, iż badacze przyjęli, że owa twarz najprawdopodobniej jest wyobrażeniem postaci ze świata duchowego . Dodał przy tym, że te...
Czytaj więcej...

95-lecie kobiet w Policji Państwowej

-
Obraz
Kobiety od początku były obecne w policji państwowej, którą utworzono na mocy ustawy wydanej w dniu 24 lipca 1919 r. Wykonując początkowo prace biurowe, z czasem unormowano ich status jako pełnoprawnych policjantek. Od końca XIX w. na świecie podejmowano działania zwalczające przestępstwa wymierzone w kobiety i dzieci, m. in. handel żywym towarem, prostytucję. W Europie przybrały one na intensyfikacji na początku lat 20 XX w. Liga Narodów, do której należała również Polska, zaleciła w 1923 r. przyjmowanie do służby w policji kobiet.   26 lutego 1925 roku Cyryl Ratajski, Minister Spraw Wewnętrznych, wydał rozporządzenie o przyjęciu kobiet do służby w policji. Zlecił również Komendzie Głównej przeprowadzenie rekrutacji i zorganizowanie kursów dla kandydatek chcących wstąpić do tej formacji mundurowej. Pierwszy 3-miesięczny kurs rozpoczął się już 15-kwietnia, a ukończyło go 30 pań. 25 z nich przydzielono do Urzędu Śledczego m. st. Warszawy, w którym utworzono kobiecą Brygadę Sani...
Czytaj więcej...